Co należy wiedzieć na temat choroby afektywnej dwubiegunowej?

Choroba afektywna dwubiegunowa charakteryzuje się wystąpieniem wahań nastroju, które pojawiają się cyklicznie, po których zdarzają się epizody depresji, cechujący się dużym przygnębieniem, manie czy hipomanie oraz epizody mieszane. Między jednym a drugim epizodem dochodzi najczęściej do remisji. Chorobę tę inaczej określa się jako psychoza maniakalno-depresyjna czy cyklofrenia, czyli przewlekłym i nawracającym się zaburzeniem psychicznym, które ma wpływ na nastrój, sposób myślenia oraz zachowanie osoby chorej. Choroba ta wpływa niekorzystnie na życie pacjenta oraz jego rodzinę. Wdrożenie prawidłowego leczenia pozwala na powrót do niemal normalnego funkcjonowania w życiu społecznym, zawodowym, jak i rodzinnym.

Choroba afektywna dwubiegunowa – podstawowe informacje

Choroba ta sygnowana jest często skrótem ChAD. Wykrywa się ją najczęściej między 20. a 30. rokiem życia. Dotyka zarówno osoby płci męskiej, jak i żeńskiej. Objawia się występującymi cyklicznymi i naprzemiennymi epizodami depresji, manii, hipomanii czy epizodów mieszanych o różnym czasie trwania. Między epizodami ma miejsce etap remisji, czyli czas w miarę normalnego funkcjonowania, w którym nie występują objawy bądź występują, ale w dużo mniejszym nasileniu. To, co istotne, aby w tym okresie nie odstawiać lekarstw i pozostawać w stałym kontakcie z własnym lekarzem prowadzącym.

ChAD – przyczyny

Nie ma jednej przyczyny wskazującej na pojawienie się Choroby Afektywnej Dwubiegunowej. Na jej wystąpienie ma wpływ takich czynników jak biologiczne, uwarunkowania genetyczne, zaburzenia równowagi neuroprzekaźników w mózgu, choroby somatyczne, psychologiczne, społeczne, środowiskowe, nadużywanie alkoholu, narkotyków, stresujące sytuacje w życiu, pozostawanie w ciągłym napięciu czy też brak uregulowanego rytmu dnia i nocy.

Choroba dwubiegunowa – leczenie

Leczenie tej choroby jest bardzo czasochłonne. Składa się z podjęcia kompleksowych działań opartych o farmakoterapię, psychoedukację oraz psychoterapię. Głównym celem leczenia jest powrót do normalnego funkcjonowania.